Magnus

Auteur: Arjen Lubach





Akte I

Merlijn Kaiser (ongeveer 27 jaar) is nogal van streek, omdat zijn vriendin Caro hem in de steek gelaten heeft. Hij vertelt daarna in een flashback vrijwel meteen hoe hij haar in 1997 heeft leren

kennen tijdens een schoolreis in vwo-5 naar Florence. Zijn verliefdheid werd opgewekt tijdens de treinreis naar de Italiaanse kunststad. Ze waren veel in elkaars nabijheid, maar van een zoen of zelfs meer was nog geen sprake.


Voor zijn gevoel is ze nu een maand weg. Hij gaat een popconcert van zijn vriend Walter bezoeken en raakt dronken. Uit een bioscoop komt Caro later met haar nieuwe vriend, de singer-songwriter Ted Robin. De dronken Merlijn slaat Ted op zijn bek, maar hij komt er zelf ook slecht af. De dag erna wordt Merlijn gebeld door iemand van Mastercard, die hem meldt dat er vreemde betalingen in Stockholm van zijn creditcard worden gedaan (o.a. 1500 euro in een pretpark) Hij zegt maar dat hij daar geweest is.

In een andere flashback vertelt Merlijn dat hij sinds zijn jeugd geplaagd wordt door epileptische aanvallen, waardoor hij soms een tijdje niet weet waar hij is geweest. Die aanvallen lijken er dan ook de oorzaak van dat Merlijn een bijrol in zijn eigen leven vervult. Hij speelt de rol van een toneelschrijver die wel de stukken schrijft, maar niet de erkenning krijgt; van iemand zonder rijbewijs; van een jongen die wel Merlijn heet, maar in een schoolmusical over een tovenaar alleen de rol van kikker krijgt toebedeeld.
Daarna vertelt hij verder over zijn volgende avond uit met Caro. Hij was naar het huis van haar rijke ouders geweest en ze had hem terug naar de bushalte gebracht met de auto. Onderweg had ze een haas aangereden.

In het heden keert hij weer terug naar zijn vriend Walter die het hem kwalijk neemt dat hij sinds het vertrek van Caro zo slecht de onderlinge contacten onderhoudt. Hij verwaarloost zijn vrienden. Merlijn spuugt naar Walter. Wanneer hij thuis is, wordt hij weer gebeld door iemand van Mastercard: er blijven nog steeds betalingen van zijn card gedaan te worden. Hij is het zat en hij boekt meteen een retourtje Stockholm om op goed geluk op zoek te gaan naar de man die hem dit flikt.

Akte II
Het is juni.
In Stockholm is het natuurlijk zoeken naar een speld in een hooiberg. Hij weet niet waar hij moet beginnen. Hij legt zijn verhaal voor aan een Vlaams meisje (Krista) dat in een hotel werkt. Ze zal opletten of ze informatie voor hem kan verzamelen voor zijn probleem.

In een flashback vertelt Merlijn over een Grote actie op zijn school voor een goed doel. Hij had zich heel wat in zijn hoofd gehaald om op die avond met Caro wat te ondernemen, maar als het puntje bij het paaltje moet komen, gaat ze weg van het feest met een andere knul. Voor de tweede keer laat ze hem zitten. Na het eindexamen vwo verdwijnt ze zelfs een tijdje uit zijn leven: ze wordt au pair in Zwitserland, terwijl Merlijn een studie aanpakt in Amsterdam.

Krista belt hem op met de mededeling dat een vriendin van haar meer informatie over een soort zwerver heeft, maar als hij in het hotel komt, blijkt de vriendin gewoon Merlijn zelf te bedoelen. Hij heeft intussen op diverse plekken foto’s gemaakt en hij hoopt dat er op een bepaald moment geld van zijn creditcard wordt afgeschreven, wanneer hij in de buurt van een geldautomaat was. Hoewel het onlogisch klinkt, blijkt later de man die zijn card misbruikt wel op een foto te staan. Later in die week ontmoet hij de man die Magnus blijkt te heten en inderdaad gebruikt maakt van zijn creditcard. Hij spreekt met hem, maar durft het probleem van de diefstal nog niet aan te kaarten. Later ontmoet hij de man voor de tweede keer en dan vraagt die hem mee naar zijn huis te gaan. Zijn dochter die in Uppsala studeert, is namelijk bij hem thuis. Merlijn gaat mee naar huis en ziet een heel leuk meisje van ongeveer 18 jaar. Ze heet Cecilia. Merlijn vertelt niet zijn eigen naam i.v.m. de creditcard en hij stelt zich voor met de naam Walter, die een reisjournalist is en in België woont. Ze is toevallig op dezelfde dag jarig als hij (16 februari). Hij vindt haar erg leuk.

Merlijn vertelt dan weer in een flashback dat Caro na korte tijd terug was gekomen uit Zwitserland. Ze kon het niet meer vinden met de werkgever. Intussen had hij genoeg contacten met een stel meisjes en hij was zelfs al ontmaagd door een meisje dat Spaans studeerde. Omdat Caro nog geen onderdak heeft, slaapt ze een nachtje bij hem, maar er gebeurt op seksgebied niets.

Met Krista heeft hij wel seks. Het is één van zijn laatste nachten in Stockholm. Maar dan neemt hij in een impuls de trein naar Uppsala en hij zoekt contact met Cecilia. Ze ontmoeten elkaar: ze studeert medicijnen en ze laat hem de bezienswaardigheden van Uppsala zien. Hoewel hij een stuk ouder is dan zij, wordt hij verliefd op haar en ze gaan met elkaar naar bed. Ze wordt de volgende dag wakker met de oneliner ”het was een goede dag voor een orgasme” en dat vindt Merlijn zo’n goede zin dat hij een toneelstuk zal gaan schrijven met die titel. Ze regelt een kamer voor hem die hij krijgt van een student die een tijdje afwezig is. Hij gaat een cursus Zweeds volgen en ziet een heleboel Zweedse films. Ze hebben regelmatig seks met elkaar. Ze krijgen een soort verkering.

In een flashback vertelt Merlijn verder over zijn relatie met Caro. Na de millenniumwisseling wil ze wel ineens met hem verder.

Merlijn is verliefd en wil in Uppsala blijven. Op een zeker moment gaan ze na de zomer weer een keer op bezoek bij Magnus in Stockholm. Wanneer hij in een onbewaakt ogenblik even alleen op de kamer van Magnus is, ziet hij een doos met foto’s (ook naaktfoto’s) van iemand die hij heel goed kent. Het zijn foto’s van zijn geliefde Caro. Hoe kan dat nou?

Akte III
Hij is verschrikkelijk verbaasd en boos en wil meteen weg bij Magnus. Maar hij kan zijn mond niet houden en wil Cecilia onderweg naar Uppsala vertellen wat er aan de hand is. Die pikt het niet en loopt boos van hem weg. In het hotel van Krista belt hij naar Caro en hij vraagt haar wat ze van Magnus afweet. Hoe komt hij aan haar foto’s? Caro wil het niet over de telefoon vertellen en ze spreken af in Kopenhagen. Daar vertelt ze dat ze tijdens haar au pair-schap een relatie met de veel oudere Magnus was aangegaan. Zij was 18 en hij minstens 37 jaar. Ze had als kindermeisje ook voor Cecilia gezorgd. Maar hij was vervelend en jaloers geworden en Caro had de relatie beëindigd. Dat pikte Magnus niet en hij had haar eerst weggestuurd en later wilde hij haar chanteren. Hij wilde geld zien: eerst had Caro cash geld gestuurd vanuit Amsterdam, later had ze haar creditcard gestuurd en toen die ook niet meer voldoende saldo had, had ze de gezamenlijke creditcard van Merlijn en haar opgestuurd. Dat raadsel is dus opgelost. Caro schaamt zich inmiddels dood. Ze blijven nog een nacht samen in een hotelkamer en dan vliegt ze terug naar Amsterdam. Ze vraagt of ze zijn huis in geval van nood mag gebruiken. Hij staat het gebruik ervan toe.

Merlijn gaat zelf terug naar Uppsala: hij schrijft een brief aan Cecilia met excuses en hij vertelt de ware gang van zaken. Hij heet geen Walter maar Merlijn en haar vader heeft het laatste jaar misbruik gemaakt van zijn creditcard. Ze reageert helemaal niet. Intussen doet hij wel inspiratie op voor een toneelstuk dat gaat heten: “Het was een goede dag voor een orgasme.” De artistiek leider van het toneelgezelschap vindt het een meesterwerk.
Op de avond voor zijn vertrek stuurt hij nog een laatste mail naar haar. Op de ochtend van zijn vertrek staat Cecilia ineens voor de deur van zijn appartement. Ze was bang dat hij al naar Nederland vertrokken was. Ze heeft de auto van haar vader gestolen en wil naar Geneve, omdat ze het verleden nog een keer wil doen herleven. Ze heeft geen rijbewijs, evenals Merlijn (die immers epilepsie heeft). Maar ze rijdt er een stevig stukje op los. Ook Merlijn rijdt in Duitsland een groot gedeelte en hij veroorzaakt door een kleine periode van afwezigheid (epilepsie) een ongeluk. Gelukkig niet al te ernstig, maar hij kan nu meteen opbiechten dat hij epilepsie heeft. Ze rijden door naar Zwitserland en ze bezoeken het huis waar Caro als au pair heeft gediend bij Magnus. Cecilia was toen nog maar negen jaar oud: ze laat zien hoe lang ze toen was door de potloodstreepje sop het behang aan te wijzen (oktober 1998) Daarna was het misgegaan door de relatie die Magnus had aangeknoopt met Caro. Cecilia’s moeder was in een kliniek beland door de handelwijze van haar man. In het chalet overnachten Cecilia en Merlijn en ze gaan met elkaar naar bad en bed.
Ineens staat Magnus in Zwitserland voor het appartement. Alleen Cecilia kan hem tot bedaren brengen. Ze belooft dat ze zal terugkeren naar Zweden en dan vertrekt hij weer.

Merlijn en Cecilia gaan terug naar Amsterdam. Ze komen net op tijd om de première van “Een goede dag” mee te maken. (de laatste drie woorden zijn niet op de posters terecht gekomen) en de artistiek leider eigent zich alle eer toe, terwijl Merlijn in de zaal zit. Na afloop
gaan ze naar huis en daar zit Caro. De hernieuwde kennismaking tussen Caro en Cecilia is hartelijk: ze hebben elkaar een tijdlang niet gezien. Voor Merlijn is het een bizarre situatie.
Caro is het meisje van zijn verleden en Cecilia is zijn droommeisje voor de toekomst. Daar moet hij even over nadenken. Hij gaat naar buiten en hij valt. Waarschijnlijk heeft hij een epileptische aanval. Een meisje raapt hem de straat.
Dan komt de werkelijke aanval.


mijn mening

Ik vond Magnus een heel uitgebreid maar leuk boek. Het was best wel een leuke verhaallijn en het was een soort van standaard waarmee ik bedoel dat het in het echte leven ook eventueel zou kunnen gebeuren. Ik vond het wel jammer dat het verhaal heel erg opbouwde. Persoonlijk ben ik meer van de boeken die meteen vanaf het begin heel boeiend zijn omdat ik anders niet geïnteresseerd blijf in het verhaal. Uiteindelijk kwam ik wel heel goed in het verhaal. Ik leefde het meest mee met Merlijn. Vooral ook omdat hij zoveel teleurgesteld word in het boek waardoor je automatisch met hem mee wil leven. Soms vond ik het verhaal echt gekke wendingen hebben als Merlijn bijvoorbeeld zonder duidelijke aanleiding de trein naar Uppsala pakt. Door dat soort rare acties in een toch niet zo heel raar verhaal kwam ik soms niet helemaal in het boek. Aan het eind vond ik het toch wel een heel leuk boek omdat dit boek het eerste boek was voor Nederlands (Het Achterhuis ook wel) waar ik echt goed in kon komen en wat ik met redelijk plezier las. Ik heb eerlijk gezegd ook iets geleerd over epilepsie omdat Merlijn het daar best vaak over heeft, al betwijfel ik hoe realistisch het beeld van epilepsie is in het boek. Ik vond het al met al een leuk boek.

Verwerkingsopdracht K:

Magnus is een boek dat je absoluut moet lezen. Het is geschreven door de Arjen Lubach. De man die iedereen wel kent van 'Zondag met Lubach'. En als je dat niet kent, dan ken je hem als de man die het filmpje waarin Nederland zich voorstelt aan Trump presenteert. Je leert hem als schrijver op een totaal nieuwe manier kennen. Al zijn boeken zijn een kijkje in zijn gekke, maar ontzettend creatieve brein.
Arjen heeft meerdere boeken geschreven, waaronder dus Magnus. Waarom moet je dan precies Magnus lezen?
Magnus is een ontzettend leuk boek waarin je erg meegesleept word. Het heeft een ontzettend creatieve verhaallijn met allemaal wendingen die een standaard brein nooit zou verzinnen. een enorm goede variatie op de gewone roman. Een kleine impressie van het boek zodat je weet wat je gaat lezen:
Merlijn woont in Amsterdam. Hij is net uit met zijn vriendin en hij woont alleen in het huis wat zo kort geleden nog van 2 mensen was. Op een dag krijgt hij een telefoontje van de creditcard maatschappij dat er vreemde uitgaven zijn onder zijn naam in een pretpark in Zweden. Hij gaat er heen omdat hij niks beters te doen heeft sinds het uit is met zijn vriendin. Als hij in Zweden komt blijken dingen veel ingewikkelder te zijn dan hij eigenlijk dacht en komt hij in een situatie die niemand zich voor kan stellen.
Als je van niet standaard boeken houd die je blijven verassen is dit boek sowieso een aanrader. Maar eigenlijk maakt het niet uit van welke boeken je houd want Lubach gaat je ongetwijfeld van dit boek laten houden.

Een hart van steen
Auteur: Renate Dorrestein














Samenvatting


'Een hart van steen' kent drie verhaallijnen: de gebeurtenissen voor het gezinsdrama, na het drama en de gebeurtenissen in het heden. Deze lopen door elkaar. Hieronder wordt het verhaal in chronologische volgorde samengevat.

De ouders van Ellen, Frits en Margje, hebben altijd al veel kinderen gewild. Billie (Sybille) is de oudste dochter, daarna volgt zoon Kes (Kester), dochter Ellen, zoontje Carlos (Michiel) en er is een baby op komst die Ellen de naam Ida wil geven omdat dat de lelijkste naam is die ze kan bedenken. Ze is duidelijk niet blij met de komst van het vierde kind. Frits en Margje hebben samen een knipselbureau.

Na de geboorte van Ida gaat Margje zich steeds vreemder gedragen. Als Ida bijvoorbeeld voor een maagvernauwing naar het ziekenhuis moet, denkt ze dat de mensen daar haar haar baby af willen pakken. En als Ida gedoopt wordt, loopt ze nog voor de plechtigheid begint terug naar huis. Later doopt ze het kind zelf. Margje verwondt de baby ook omdat ze de duivel uit haar wil drijven. Hoogtepunt van deze verwarring is het verdoven en doden van haar man en kinderen. Ze vergeet Ellen, die de hond aan het uitlaten was, en Ellen kan nog net Carlos redden.

Ellen en Carlos gaan naar een tehuis en Carlos wordt als snel geadopteerd. Ellen wil dit niet en slaat met Carlos op de vlucht. Ze loopt 's nachts naar het huis van haar rector om te vragen of hij voor hem wil zorgen. Dat kan niet en Carlos wordt wel geadopteerd. Na een bezoek hebben Ellen en hij geen contact meer en als Ellen zelf weggaat uit het kindertehuis, krijgt ze een fotoboek van haar gezin mee. Ze gaat medicijnen studeren en pas tijdens een college over postnatale depressie, begrijpt ze wat er met haar moeder aan de hand was. Er ontstaat echter meteen een nieuwe vraag: waarom heeft haar vader haar niet tegengehouden?

Jaren later koopt Ellen het huis waar het gezinsdrama plaatsvond, terug. Ze is gescheiden van haar man en waarschijnlijk zwanger van een avontuurtje. Ze opent eindelijk het fotoboek en verdiept zich in het verleden. Ze ontmoet ook de vroegere portier van het knipselbureau, Bas, die haar met de tuin helpt en met wie ze veel praat. Dan krijgt ze na het werken in de tuin een bloeding en moet ze in bed blijven. De dokter regelt dat er een vrouw met haar kinderen bij haar komt wonen, die door haar man werd mishandeld en bedreigd, een verblijfplaats nodig heeft en nu mooi voor Ellen kan zorgen.

Op een gegeven moment vindt Bas een memo van haar vader, geschreven op de dag van de moorden, waaruit blijkt dat hij met zijn vrouw op vakantie naar Florida wilde. Als je dat soort plannen maakt, heb je niet ook plannen voor een moord dus haar vader wist nergens van. Ellen kan zich inleven in haar moeder en begrijpt dat ze haar slechts vergeten is. Ze kan zich verzoenen met het verleden, verkoopt het huis en met Bas praat ze over een nieuwe naam voor het kind.

mijn mening

Ik vond hart van steen best een leuk boek. Het is een van de eerste echte literatuurboeken waar ik een wat meer dramatische verhaallijn in vind. Ik vond het boek ook niet moeilijk om te lezen qua hoe moeilijk alle woorden waren. Hierdoor las alles vrij vlot weg. 

Wat ik wel moeilijk vond is dat er eigenlijk drie verhalen door elkaar lopen. Namelijk het verhaal vóór Ida geboren werd, het verhaal ná Ida en het verhaal in het heden. Soms las ik dan 15 zinnen van een flashback en raakte dan helemaal verward omdat de flashbacks soms best goed aansloten maar toch een andere verhaallijn hadden, hierdoor duurde het even voor ik besefte dat ik een flashback aan het lezen was. Ik kon -ondanks dat ik me totaal niet in de hoofdpersoon kon verplaatsen- me best goed inleven in het boek, het is een soort extreem familiedrama, maar juist omdat ze het in het boek best veel hebben over hoe bijvoorbeeld Margje denkt kun je je best goed inleven, gezien je de motieven snapt van waarom ze sommige, als krankzinnig beoordeelde dingen doet.

Ik vond hart van steen een best leuk boek maar ik zou het niet aanraden aan andere mensen omdat het me gewoon niet zo erg aansprak dat ik er echt over bleef nadenken.

verwerkingsopdracht F: Mindmap

(Klik op de afbeelding om deze groter te weergeven)

Het achterhuis

Anne frank

Samenvatting


Anne Frank, een Duits joods meisje, is met haar ouders en zus naar Amsterdam gevlucht. In 1942, op haar dertiende verjaardag, krijgt ze een dagboek cadeau. Op deze dag schrijft ze voor het eerst in het boek. Ze verslaat haar belevenissen in de vorm van brieven die ze aan een denkbeeldige vriendin, Kitty, schrijft. In de eerste weken na haar verjaardag gaat ze nog naar het joods Lyceum in Amsterdam, maar al snel moet ze, samen met haar familie, onderduiken. Ze betrekken het achterhuis van het kantoorpand, waarin haar vader, Otto Frank, heeft gewerkt. Door middel van een boekenkast worden ze van de buitenwereld afgesloten. Het werk in het kantoor gaat gewoon door, dus de onderduikers moeten overdag muisstil zijn. Zo mag de wc niet doorgetrokken worden. Na een week komt de familie Daans (hun werkelijke naam is Van Pels) bij hen inwonen. Vier maanden later volgt Pfeffer, een tandarts, die in werkelijkheid Albert Dussel heet. Anne moet haar kamer met hem delen, maar ze vindt hem helemaal niet aardig. Via de radio, die ze 's avonds beluisteren, horen ze berichten over het verloop van de oorlog. De spanning is te snijden met zoveel mensen in zo'n kleine ruimte en Anne heeft vaak ruzie met haar moeder en mevrouw Daans. De enigen met wie Anne kan praten zijn haar vader en Peter Daans.Een aantal mensen van het kantoor voorzien de onderduikers van eten en boeken. De echte namen van deze helpers zijn Anne niet bekend: meneer Kleiman is voor haar meneer Koophuis, meneer Kugler wordt Kraler genoemd. Dan zijn er nog de dames Miep Gies, die Miep van Santen wordt genoemd, en Bep Voskuijl, voor de onderduikers Elli Vossen.Op 4 augustus 1944 vallen de Duitsers het pand binnen. Het achterhuis wordt ontdekt en alle bewoners worden gearresteerd. Zij worden via Westerbork naar Auschwitz vervoerd en wanneer de Russen dat kamp naderen, worden Anne en Margot naar Bergen-Belsen overgebracht. Twee maanden voor de bevrijding van dat kamp, sterven ze beiden aan tyfus. Van alle onderduikers overleeft alleen Otto Frank de concentratiekampen. Kleiman en Kugler, die ook opgepakt zijn en in Nederlandse kampen zijn ondergebracht, keren na de oorlog terug naar Amsterdam.


Mijn meningIk vond het boek het achterhuis ontzettend verrassend. Ik rekende op een heftig oorlogsboek waarin Anne Frank al haar depressieve gedachten deelde. Het tegendeel werd bewezen! Het was best een heftig boek omdat je uiteraard meeleeft met Anne in al haar situaties. Maar ik vind Anne een ontzettend leuk persoon! Ze is een typische tiener die veel nadenkt over van alles maar tegelijk ook een ontzettend nuchter persoon. Hierdoor geeft het boek je totaal geen depressief gevoel. Ik vond het heel fijn om iets te lezen uit de oorlog van iemand die ongeveer dezelfde leeftijd als ik heeft. Ookal was dat ook wel een beetje dubbel. Ik heb me verwonderd over de woordenschat van Anne! Soms maakte de volle zinnen met ingewikkelde woorden die nu bijna niet meer gebruikt worden het iets moeilijker om je in te leven in het boek. Vandaag de dag zijn die zinnen en woorden niet echt gebruikelijk meer bij mensen van 14. Ook vond ik het leuk om te zien hoe je niet alleen de oorlog meekreeg zoals bij de meeste naslagwerken van de tweede wereldoorlog maar ook echt Anne zelf leerde kennen als ze de meest standaard dingen beschreef zoals ruzie met haar zus Margot of verliefd worden. Ik vond Anne ook heel dapper en denk dat veel mensen wel iets van haar kunnen leren. Ook viel het boek me helemaal niet tegen. Eerlijk gezegd dacht ik dat een dagboek na een tijdje best langdradig zou worden omdat er niet heel veel te beleven is in het achterhuis. Maar achteraf heb ik me eigenlijk heel erg weinig verveeld tijdens het lezen. Ik denk dat Het achterhuis wel een van de boeken is die je in je leven gelezen moet hebben. Het is een stukje gechiedenis en ontzettend leerzaam maar tegelijk toch niet saai!


Verwerkingsopdracht C:


Lieve Anne,

Ik heb je dagboek gelezen en vond het zo mooi! Je bent een ontzettend leuk persoon en ik denk dat als je wist hoe beroemd en bijzonder je nu in 2017 zou zijn. Je het helemaal fantastisch zou vinden. Je bent het nationaal symbool in Nederland voor iedereen die moest onderduiken tijdens de tweede wereld oorlog. En dat werd je alleen door je eigen gedachten te delen. En niet alleen in Nederland werd je beroemd met je inspirerende verhaal, maar ook in het buitenland! Je dagboek is in heel veel verschillende talen uitgebracht.
Ik wil je als eerste vertellen dat de oorlog op 5 mei 1945 ten einde is gekomen in Nederland. Ondanks dat dat heel positief is had ik gewoon voor je gewild dat je niet op het laatste moment van de oorlog dood ging op zo'n vervelende manier. Je vader heeft je dagboek uitgegeven omdat hij wist dat het je wens was.
Het is nooit eerlijk als onschuldige mensen dood gaan maar als ik je dagboek las merk ik gewoon dat je drang om te leven had en je had gewoon ook moeten blijven leven.
Ik heb een paar vragen aan je.
Hoe heb je zo vaak je rust kunnen bewaren terwijl iedereen soms zo gemeen tegen je was? en heb je dingen gedaan die je bewust uit je dagboek wegliet omdat je wist dat anderen ze gingen lezen? Ik zou dat wel doen namelijk.
Ook vroeg ik me al sinds het moment dat ik drie bladzijdes in je boek had gelezen af, wist je dat je misschien wel zou gaan kunnen onderduiken? Je dagboek begon namelijk zo onschuldig zonder het idee dat het oorlog was en toen dat opeens veranderde moet dat voor jou heel raar zijn geweest. Iedereen kent het verhaal nu natuurlijk, maar zo normaal was het niet dat je opeens moest onderduiken.
Als laatste ben ik gewoon benieuwd hoe de laatste maanden van je leven waren gezien niemand behalve je zus weet hoe die voor je waren. Ik vind het verschrikkelijk hoe het met jou en 6 miljoen andere joden af moest lopen.
Je mag trots zijn op wat je bereikt hebt.

liefs,
Elise Barendregt

PAAZ myrthe van der meer

titel: PAAZ
auteur: Myrthe van der Meer

samenvatting:

Emma Nieuwenhuis is redactrice bij een uitgeverij. Ze is zesentwintig jaar en ze leeft voor haar werk. Emma ziet ertegen op dat ze bijna vakantie heeft, maar dan weet ze nog niet dat ze helemaal niet naar haar werk terug zal keren omdat ze aan een ernstige depressie leidt.

Emma heeft een niet erg realistische kijk op haar eigen belevingswereld. Ze heeft haar leven lang al een hang naar de dood en ze denkt dat iedereen liever dood dan levend zou zijn. Zelf ziet ze dus niet zo goed in dat ze een serieus probleem heeft. Goed, ze heeft zichzelf behoorlijk over de kop gewerkt en daardoor denkt ze concreter over zelfmoord dan ze meestal doet, maar volgens haar is dat niets vreemds. Zelf is ze er dan ook van overtuigd dat ze 'even' opgenomen wordt op de psychiatrische afdeling (de PAAZ) en dat ze dan gewoon weer op tijd terug van vakantie kan komen zonder dat er echt iets aan de hand is. Dat blijkt echter niet het geval.

In de vijf maanden die volgen, gaat Emma door een hoop emoties, behandelingen en diepe dalen. De PAAZ is een wereld op zich. Het is natuurlijk een heel beperkt 'wereldje' maar dat biedt Emma wel de veiligheid en structuur om uiteindelijk haar plek te vinden. In het begin verzet ze zich overal behoorlijk tegen. Dat doet ze niet op een vervelende manier, maar ze is een intelligente, analytisch ingestelde vrouw die een groter inzicht in 'het systeem' heeft dan haar behandelaars lief is. Ze heeft een kritische houding ten opzichte van zowel haar behandelingen als haar behandelaars en ze staat heel lang niet echt open voor wat ze haar te bieden hebben. Dit komt vooral doordat Emma zich niet bewust is van de problemen die ze heeft. Pas als ze kan inzien dat ze echt een serieus probleem heeft, kan ze beginnen aan haar herstel.

Voor het personeel op de PAAZ is Emma geen gemakkelijk geval. Ze stelt zich dan wel vrij sociaal op, maar het wordt maar niet duidelijk wat nou precies haar probleem is en welke medicijnen haar kunnen helpen. Er wordt eerst gedacht dat ze een vorm van autisme heeft, maar dat blijkt niet het geval te zijn.

Uiteindelijk komt Emma erachter dat haar problemen mogelijk zijn ontstaan in haar kindertijd. Haar broertje David is mentaal niet in orde en is altijd erg gewelddadig geweest. Als oudste kind kreeg Emma al vroeg de verantwoordelijkheid over haar broertje en zusje. Omdat haar broertje zo agressief was, heeft Emma een keer geprobeerd haar zusje te wurgen en daar heeft ze erg veel last van. Haar zusje weet er echter niet zo veel meer van en zit er totaal niet mee.

Langzaam maar zeker vindt Emma steeds meer haar draai op de PAAZ. Ze raakt bevriend met enkele afdelingsgenoten en ze gaat kleine dingen steeds meer waarderen. Echt beter wordt ze echter niet. Er is uiteindelijk geen accute dreiging voor zelfmoord meer en ze heeft momenten waarop ze zich ineens wel gelukkig voelt.

Wanneer Emma na vijf maanden de afdeling mag verlaten, is ze haar baan kwijt. Haar vriend is er echter nog steeds voor haar en ze krijgt zelfs een lief bericht van haar broertje. Voor het eerst heeft ze het gevoel dat de dingen een beetje kloppen. Hoewel ze niet op magische wijze genezen is, heeft Emma de kracht in zichzelf gevonden om niet alleen binnen de muren van de PAAZ haar plek te vinden, maar voelt ze zich voor het eerst ook in de buitenwereld op haar plaats.


mijn mening:

ik vond PAAZ een interessant boek om te lezen. Ik vond dat je echt ontzettend veel leerde van het boek juist omdat het een autobiografie is en daarmee dus niet verzonnen.
het greep me ook ontzettend aan omdat ondanks dat Emma (hoofdpersoon) heel nuchter in haar situatie staat, ze ook ontzettend moeilijke dingen ziet en meemaakt omdat ze zichzelf helemaal kwijt is. Ik vind Emma ook heel moedig omdat ze uiteindelijk toch toegeeft aan iets wat haar eerst zo normaal leek.
Er worden erg veel details besproken in het boek wat ik heel mooi vind omdat ik denk dat Emma zich helemaal niet bezighield met het grotere plaatje zoals wij als lezer zien maar er bijvoorbeeld echt word ingegaan op het feit dat ze aan het puzzelen is of een liefde voor pony's en meerkoeten ontwikkelt. Een nadeel hiervan kan zijn dat het boek dan een beetje langdradig word maar daar heb je niet heel veel last van omdat het hele korte hoofdstukjes zijn.
Ik vind het ook heel knap hoe Myrthe (de schrijfster) haar verhaal zo op papier heeft gekregen omdat ze alles dus zelf heeft meegemaakt.
ik vond PAAZ niet perse een leuk boek om te lezen maar zeker een aanrader omdat je weer een nieuwe manier van denken leert snappen en het ontzettend interessant is.

opdracht E:

Bij deze collage heb ik ten eerste gekozen om alle afbeeldingen zwart-wit te maken omdat dat depressie goed weerspiegelt en hoe Emma zich voelt in dit boek is ook best zwart-wit omdat ze haar situatie eigenlijk maar op een manier kan bekijken in het grootste gedeelte van het boek. dan heb ik als achtergrond een meisje dat in elkaar gedoken zit omdat Emma in het boek verschillende keren bij de koelkast op de PAAZ in elkaar duikt omdat het haar allemaal te veel word. dan heb ik rechtsboven een psychiater met een patiënt en dat is heel letterlijk dat het boek over psychiatrie gaat en zich afspeelt in een psychiatrische inrichting. dan heb ik nog de spin in het zwarte rondje wat door kijkwijzer word aangegeven als er spannende of enge scenarios in een film zitten en dat heb ik hier toegevoegd omdat het boek zlef best spannend kan zijn en het voor Emma zelf ook heel eng is omdat je gewoon alleen nog maar overhebt van je persoonlijkheid waarvan je je bewust bent en niet je vast kan houden aan wat je had omdat het allemaal weg is, het vraagteken staat voor alle vragen die Emma aan zichzelf stelt en haar onbegrip van de situatie. Maar ook voor de lezers omdat ze zich dezelfde dingen als Emma afvragen maar het ook nog vertalen naar hoe hun situatie zou zijn. Dan heb ik ook nog de wegwijzer waarin je allemaal emoties ziet die met zowel verwardheid als depressie als angst te maken hebben waarmee het een best wel compleet beeld creert van het boek. en dan als laatste om het af te maken heb ik dit alles achter een gebroken glas geplaatst. Dit betekent hoe gebroken Emma's leven is maar ook hoe gebroken zij en de mensen om haar heen zich voelen. ook symboliseert het dat de depressie zelf en alle symbolen die je er achter ziet eigenlijk ook gebroken zijn want het is allemaal niet zoals het hoort en onverklaarbaar en de therapeuten kunnen in het boek ook geen oplossing vinden voor Emma in het begin.

Het gouden ei.


Auteur: Tim Krabbé

eerste uitgaven: 1948


Samenvatting:

Rex Hofman en Saskia Ehlvest kennen elkaar al een tijd en zijn op weg naar hun vakantiebestemming in Frankrijk. Onderweg stoppen ze bij een benzinestation om even te rusten. Saskia gaat iets te drinken halen en Rex maakt een foto van haar. Rex denkt aan de vakantie van drie jaar geleden. Op een gegeven moment was de benzine op, Saskia heeft toen drie uur in de auto moeten wachten totdat Rex met brandstof terugkwam. Ze was helemaal overstuur geweest. Als kind had ze een nachtmerrie gehad, waarin ze opgesloten zat in een gouden ei. Tijdens haar verblijf in de auto was deze nachtmerrie weer naar boven gekomen. In die nachtmerrie zweefde ze in een gouden ei door de ruimte zonder sterren en de enige manier om daar uit te komen was door tegen het enige andere gouden ei aan te botsen, maar het heelal is zo groot....

Ondertussen wacht Rex al een hele tijd op haar, maar Saskia komt niet terug. Hij gaat naar de service winkel om haar te zoeken maar de medewerkers weten niet waar ze is. Daarna belt hij de politie en het hotel waar ze naar toe zouden gaan, maar niemand kan hem helpen. Saskia is spoorloos verdwenen.
Raymond Lemorne heeft al zijn hele leven vreemde gedachten. Zo vraagt hij zich op zijn zestiende af wat er gebeurt als hij van een flat afspringt. Het resultaat is dat hij zes weken in het ziekenhuis moet liggen. Eenentwintig jaar later is hij scheikundeleraar, getrouwd en heeft twee kinderen. Dan komt er weer een absurde gedachte bij hem op. Nadat hij eerst een kind van de verdrinkingsdood heeft gered, vraagt hij zich af of hij ook in staat is om een misdaad te plegen. Vanaf dat moment begint hij met de voorbereidingen voor de perfecte


misdaad nl. iemand levend te begraven. Hij doet net alsof hij zijn vakantiehuisje gaat opknappen. In het echt maakt hij alles gereed voor de misdaad. Hij bedenkt een plan om zijn slachtoffer vanuit een benzinestation mee te lokken. Hij zal een vrouw terwijl hij zijn arm in een mitella houdt, vragen of ze hem wil helpen zijn aanhangwagen aan zijn auto te koppelen. Zijn eerste pogingen mislukken, omdat niemand in zijn auto durft te stappen. Een volgende poging lukt wel: een meisje (Saskia) vraagt hem naar de sleutelhanger die hij bij zich heeft. Hieraan hangt namelijk een grote R. Ze is heel geïnteresseerd en vraagt hem of ze er eentje kan kopen. Hij neemt haar mee naar zijn auto, bedwelmt haar en rijdt met haar weg. Daarvoor had hij 2 kampeerders doodgeschoten, omdat die voor zijn vakantiehuisje kampeerden.


Acht jaar later is Rex op vakantie in Italië, samen met Lieneke, zijn nieuwe vriendin en vraagt haar ten huwelijk. Hij wil Lieneke eerlijk vertellen hoe hij over Saskia denkt. Lieneke merkt dat Rex ‘s nachts een nachtmerrie heeft over het gouden ei. Na deze vakantie start Rex een opsporingscampagne. Hij roept in advertenties mensen op, die Saskia toen hebben gezien. Hij krijgt verschillende reacties maar geen enkele is bruikbaar. Later belt Lieneke op: zij is bedroefd, omdat ze elkaar na de vakantie zo weinig hebben gezien. Na een aantal dagen meldt een Franse man zich (Raymond). Rex herkent deze man: hij was de man met de mitella bij het tankstation, acht jaar geleden. Raymond wil hem wel vertellen wat er met Saskia is gebeurd, maar alleen als Rex hetzelfde lot ondergaat. Rex stemt toe, terwijl hij weet dat hij dan zal sterven. Raymond neemt hem mee naar het tankstation en laat hem koffie met een slaapmiddel drinken. Dan vertelt hij wat er is gebeurd. Als Rex wakker wordt, ligt hij op een matras in een doodskist en weet hij dat hij (net als Saskia) levend is begraven. Lieneke zoekt Rex, maar van hem en Saskia werd nooit meer iets vernomen.



Bron : ttp://www.scholieren.com/boekverslag/57109





Mijn mening over dit boek:

Ik vind het een supergoed bedacht boek. De creativiteit die er voor nodig is om zoiets te schrijven is bijzonder. Ik vind het boek zelf niet heel leuk omdat ik het te ingewikkeld om te lezen vind. Je moet goed opletten wat er gebeurd op welk moment en geen details missen. Wel vind ik het concept heel interessant waardoor het wel dragelijk was om te lezen. Ik zou het boek zelf niet snel kiezen, ook omdat ik het een heel dun boekje vind. Maar het viel niet tegen!

Mijn leesautobiografie

Leesautobiografie

Ik lees mijn hele leven al. Toen ik klein was lazen mijn ouders me eerst voor uit prentenboeken maar dat ging al snel over in echte boekjes. Ik vond het altijd fantastisch om boeken over sprookjes met prinsessen te horen volgens mijn ouders. Op de peuterspeelzaal las ik vaak samen met andere kinderen omdat ik dat gezellig vond. Toen ik op de basisschool kwam werkte onze school met een "avi's". Je had avi één tot en met negen, je begon op avi één in groep drie en ging door tot avi negen op je eigen tempo. Ik las in groep drie en vier superveel omdat we elke dag een moment hadden om te lezen. Ook werden we meestal elke dag voorgelezen. Dit zorgde ervoor dat ik begin groep vier al avi negen klaar had. Ik was hier supertrots op omdat ik lezen zo leuk vond en eigenlijk nu nog wel een beetje. In groep vijf tot en met acht gingen we elke week naar de bibliotheek om een boek te lenen voor in de klas. Ik las nog steeds superveel en vond dit superleuk. Het nadeel was echter dat ik ook heel snel las dus meestal na één dag mijn boek al uit. Ik mocht in groep zeven en acht vaak drie boeken meenemen maar zelfs dat was niet genoeg. Thuis las ik ook altijd veel, ik ging elke twee weken ook nog zelf naar de bieb voor boeken. Ik kocht ook veel boeken en vroeg elke verjaardag boekenbonnen voor mijn verjaardag. Ik spaarde een serie van Cok Grasshoff die Floortje heette. Die serie heb ik nog steeds compleet. Verder vertelde ik mijn moeder veel over de boeken die ik las. Mijn moeder en zusje lezen net zo graag als ik en mijn vader ook alleen die doet het nooit want hij heeft het te druk. Toen ik op de middelbare school kwam ben ik eigenlijk gestopt met zo actief lezen als op de basisschool. Ik vond het nog steeds even leuk alleen had er weinig tijd voor. Van nu tot klas vier ben ik wel weer meer gaan lezen en vooral in weekenden en vakanties vind ik het fijn om boeken te lezen. Wel bestaan veel van die boeken nu uit E-books. Ook ga ik weinig meer naar de bieb omdat ik er geen tijd voor heb. Toch vind ik het nog steeds leuk om soms naar de bieb in het dorp te gaan om te lezen en te praten met de man die de bieb beheert al zo lang als ik me herinner. Ik heb ook een aantal favoriete boeken en hiervan heb ik een top 5 gemaakt. Ik vond dit best wel moeilijk want ik heb weinig favoriete boeken en Kees vooral veel boeken.

1. Oorlogsgeheimen. Dit boek dat geschreven is door Jaques Vriens heb ik denk ik meer dan twintig keer gelezen. Ik hoopte vroeger altijd dat het ooit verfilmd werd en inmiddels is dat ook gebeurd. Het is een heel mooi boek waarin de situatie voor kinderen uit Nederland in de tweede wereld oorlog goed word neergezet.

2. Floortje op ponykamp. Geschreven door Suzanne Buis en Cok Grasshoff is dit ondanks dat ik het nu niet zo snel meer zou lezen zeker één van mijn favoriete boeken ooit. Ik spaarde de Floortje serie vroeger en dit is altijd mijn favoriete boek geweest omdat het over paarden ging.

3. De zoektocht van Pico. Geschreven door Christine Linnewever. Ik vind dit een heel mooi boek omdat ik heel veel van paarden houd en er in dit boek veel emoties van het paard worden beschreven. Ik heb het meerdere keren gelezen omdat ik het zo interessant vond om me in te kunnen leven in het paard.

4. De selectie. Kiera Cass. Dit boek is onderdeel van één van de mooiste series ooit geschreven al zeg ik het zelf. Het is geen cliché roman maar toch heel erg mooi en subtiel. Het is een mooi boek met wijze boodschappen er in.

5. After. Anna todd. Dit boek is origineel een e-book op een website voor schrijvers die hun creativiteit wilde uitten. Dit boek werd daar zo immens populair dat het nu echt uitgegeven is en ook op papier een enorm succes is. Het is een supermooi boek waar je absoluut in meegesleept word. 

Ik weet niet goed of aan deze top vijf te zien is wat voor lezer ik ben, maar ik lees vooral heel veel romans. Eigenlijk lees ik heel divers en veel variaties op. Ik lees boeken die me aanspreken om onderwerp of flaptekst. Als ik een boek niet leuk blijk te vinden leg ik het weg en zoek een ander boek. Ik heb tot nu toe altijd nog een boek gevonden :). Dit schooljaar wil ik graag kijken welke boeken in de lijst staan en aan de hand daarvan opbouwend in niveaus een boek zoeken dat me het meest aanspreekt om welke reden dan ook. Ik vind boeken lezen niet moeilijk en ben op het moment van schrijven al halverwege met mijn eerste boek. Ik verwacht niet dat ik moeite ga hebben met het lezen of samenvatten en daarmee ook vrij weinig van mijn docente Nederlands. Ik denk dat ik mijn hele leven wel blijf lezen vooral omdat ik het ontspannend vind en voor een moment me niet op deze wereld voel.

Dit was mijn leesautobiografie.

Elise Barendregt 

Klas H4d