auteur: Myrthe van der Meer
samenvatting:
Emma Nieuwenhuis is redactrice bij een uitgeverij. Ze is zesentwintig jaar en ze leeft voor haar werk. Emma ziet ertegen op dat ze bijna vakantie heeft, maar dan weet ze nog niet dat ze helemaal niet naar haar werk terug zal keren omdat ze aan een ernstige depressie leidt.
Emma heeft een niet erg realistische kijk op haar eigen belevingswereld. Ze heeft haar leven lang al een hang naar de dood en ze denkt dat iedereen liever dood dan levend zou zijn. Zelf ziet ze dus niet zo goed in dat ze een serieus probleem heeft. Goed, ze heeft zichzelf behoorlijk over de kop gewerkt en daardoor denkt ze concreter over zelfmoord dan ze meestal doet, maar volgens haar is dat niets vreemds. Zelf is ze er dan ook van overtuigd dat ze 'even' opgenomen wordt op de psychiatrische afdeling (de PAAZ) en dat ze dan gewoon weer op tijd terug van vakantie kan komen zonder dat er echt iets aan de hand is. Dat blijkt echter niet het geval.
In de vijf maanden die volgen, gaat Emma door een hoop emoties, behandelingen en diepe dalen. De PAAZ is een wereld op zich. Het is natuurlijk een heel beperkt 'wereldje' maar dat biedt Emma wel de veiligheid en structuur om uiteindelijk haar plek te vinden. In het begin verzet ze zich overal behoorlijk tegen. Dat doet ze niet op een vervelende manier, maar ze is een intelligente, analytisch ingestelde vrouw die een groter inzicht in 'het systeem' heeft dan haar behandelaars lief is. Ze heeft een kritische houding ten opzichte van zowel haar behandelingen als haar behandelaars en ze staat heel lang niet echt open voor wat ze haar te bieden hebben. Dit komt vooral doordat Emma zich niet bewust is van de problemen die ze heeft. Pas als ze kan inzien dat ze echt een serieus probleem heeft, kan ze beginnen aan haar herstel.
Voor het personeel op de PAAZ is Emma geen gemakkelijk geval. Ze stelt zich dan wel vrij sociaal op, maar het wordt maar niet duidelijk wat nou precies haar probleem is en welke medicijnen haar kunnen helpen. Er wordt eerst gedacht dat ze een vorm van autisme heeft, maar dat blijkt niet het geval te zijn.
Uiteindelijk komt Emma erachter dat haar problemen mogelijk zijn ontstaan in haar kindertijd. Haar broertje David is mentaal niet in orde en is altijd erg gewelddadig geweest. Als oudste kind kreeg Emma al vroeg de verantwoordelijkheid over haar broertje en zusje. Omdat haar broertje zo agressief was, heeft Emma een keer geprobeerd haar zusje te wurgen en daar heeft ze erg veel last van. Haar zusje weet er echter niet zo veel meer van en zit er totaal niet mee.
Langzaam maar zeker vindt Emma steeds meer haar draai op de PAAZ. Ze raakt bevriend met enkele afdelingsgenoten en ze gaat kleine dingen steeds meer waarderen. Echt beter wordt ze echter niet. Er is uiteindelijk geen accute dreiging voor zelfmoord meer en ze heeft momenten waarop ze zich ineens wel gelukkig voelt.
Wanneer Emma na vijf maanden de afdeling mag verlaten, is ze haar baan kwijt. Haar vriend is er echter nog steeds voor haar en ze krijgt zelfs een lief bericht van haar broertje. Voor het eerst heeft ze het gevoel dat de dingen een beetje kloppen. Hoewel ze niet op magische wijze genezen is, heeft Emma de kracht in zichzelf gevonden om niet alleen binnen de muren van de PAAZ haar plek te vinden, maar voelt ze zich voor het eerst ook in de buitenwereld op haar plaats.
mijn mening:
ik vond PAAZ een interessant boek om te lezen. Ik vond dat je echt ontzettend veel leerde van het boek juist omdat het een autobiografie is en daarmee dus niet verzonnen.
het greep me ook ontzettend aan omdat ondanks dat Emma (hoofdpersoon) heel nuchter in haar situatie staat, ze ook ontzettend moeilijke dingen ziet en meemaakt omdat ze zichzelf helemaal kwijt is. Ik vind Emma ook heel moedig omdat ze uiteindelijk toch toegeeft aan iets wat haar eerst zo normaal leek.
Er worden erg veel details besproken in het boek wat ik heel mooi vind omdat ik denk dat Emma zich helemaal niet bezighield met het grotere plaatje zoals wij als lezer zien maar er bijvoorbeeld echt word ingegaan op het feit dat ze aan het puzzelen is of een liefde voor pony's en meerkoeten ontwikkelt. Een nadeel hiervan kan zijn dat het boek dan een beetje langdradig word maar daar heb je niet heel veel last van omdat het hele korte hoofdstukjes zijn.
Ik vind het ook heel knap hoe Myrthe (de schrijfster) haar verhaal zo op papier heeft gekregen omdat ze alles dus zelf heeft meegemaakt.
ik vond PAAZ niet perse een leuk boek om te lezen maar zeker een aanrader omdat je weer een nieuwe manier van denken leert snappen en het ontzettend interessant is.
opdracht E:
Bij deze collage heb ik ten eerste gekozen om alle afbeeldingen zwart-wit te maken omdat dat depressie goed weerspiegelt en hoe Emma zich voelt in dit boek is ook best zwart-wit omdat ze haar situatie eigenlijk maar op een manier kan bekijken in het grootste gedeelte van het boek. dan heb ik als achtergrond een meisje dat in elkaar gedoken zit omdat Emma in het boek verschillende keren bij de koelkast op de PAAZ in elkaar duikt omdat het haar allemaal te veel word. dan heb ik rechtsboven een psychiater met een patiënt en dat is heel letterlijk dat het boek over psychiatrie gaat en zich afspeelt in een psychiatrische inrichting. dan heb ik nog de spin in het zwarte rondje wat door kijkwijzer word aangegeven als er spannende of enge scenarios in een film zitten en dat heb ik hier toegevoegd omdat het boek zlef best spannend kan zijn en het voor Emma zelf ook heel eng is omdat je gewoon alleen nog maar overhebt van je persoonlijkheid waarvan je je bewust bent en niet je vast kan houden aan wat je had omdat het allemaal weg is, het vraagteken staat voor alle vragen die Emma aan zichzelf stelt en haar onbegrip van de situatie. Maar ook voor de lezers omdat ze zich dezelfde dingen als Emma afvragen maar het ook nog vertalen naar hoe hun situatie zou zijn. Dan heb ik ook nog de wegwijzer waarin je allemaal emoties ziet die met zowel verwardheid als depressie als angst te maken hebben waarmee het een best wel compleet beeld creert van het boek. en dan als laatste om het af te maken heb ik dit alles achter een gebroken glas geplaatst. Dit betekent hoe gebroken Emma's leven is maar ook hoe gebroken zij en de mensen om haar heen zich voelen. ook symboliseert het dat de depressie zelf en alle symbolen die je er achter ziet eigenlijk ook gebroken zijn want het is allemaal niet zoals het hoort en onverklaarbaar en de therapeuten kunnen in het boek ook geen oplossing vinden voor Emma in het begin.
